“Kim kalmış ki dünyada, ben de kalayım?
Allah’ım günahımla, sevabımla huzurundayım.
Yıllarca dünya denilen serabın peşinde koştum, hâlâ da koşmaktayım.
Yoruldum, dinleneyim derken, baktım keşkeler yatağında uykudayım.
Ertelerken sürekli çalan alarmı, sözde yarın bambaşkayım.
Kabirde açarsam gözlerimi bil ki ey nefsim!
Ziyandayım…
Kayıt Tarihi : 13.11.2025 15:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!