Zırto Şiiri - Hüseyin Turhal

Yedi köyün ağası zanediyor,
Dik kafalı yürüyor bu zırto.
Kaşları çakmak taşı çatıyor,
Kendini ne zanediyor bu zırto.

Ormanda büyümüş yabani,
Nezaketi ne bilsin yabani,
Hırçın domuz gibi yabani,
Kendini ne zanediyor bu zırto.

Burnu havada çok dik kafalı,
Kendini akılı zanediyor zavallı,
Yan yürüyor bakıyor havalı,
Kendini ne zanediyor bu zırto.

Çok kibirli yüzünde şer akıyor,
Tepeden insana sert bakıyor,
Yavru kaplan görse, titriyor,
Kendini ne zanediyor bu zırto.

Cebinde bir simit parası yok,
Zekat verecek bir kuruşu yok,
Memlekete bunlardan bir çok,
Kendini ne zanediyor bu zırto.

Tavşan görmüş katır at gibi,
Keklik görmüş deve kuşu gibi,
Deveyi kucaklamış hanzo gibi,
Kendini ne zanediyor bu zırto.

Cebinde para yok mutfak takır,
Rüyada sayıyor milyon mangır,
Altın hayal ediyor elinde ki bakır,
Kendini ne zanediyor bu zırto.

Elinde tesbih şak şak ediyor,
Bıyıklarını kulaklarına bağlıyor,
Aşık TURHAL' a tepeden bakıyor,
Kendini ne zanediyor bu zırto.