Senin de başrolde oynadığın bir cehenneme düştüm sevgili. Karanlığın en zifirisinde bekletiyorum ruhumu. Araf’a açılan pencerede sabahlıyorum çoğu zaman. Uykusuz gecelerin ardından sahte bir "Günaydın" savuruyorum dünyaya. Kimse bilmiyor ki, gündüzlerimin en az gecelerim kadar siyah olduğunu...
Biri çıkıp " Geceler melankoliktir" diyor. Ben ise; gecelerin karanlığında mutlu, gündüzleri senin karanlığının azabında olduğumu saklıyorum. Bahanesiz ama saklıyorum işte...
Kimse görmesin, bilmesin...
Sen nerden bileceksin ki?
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
