Zikrettin Karaca Şiirleri - Şair Zikrett ...

KÖYÜN DELİSİ...

Sen seni kınada onu kınama
Rahmana dönüyor köyün delisi
Kendini denede onu deneme
Şubatta yanıyor köyün delisi

Yaprak düşer dal değişir,
Bülbül küser gül değişir,
Dünya denen hengamede,
Akıl şaşar kul değişir...

Temeli şükürse, dalı nimettir,
Arı'nın çiçeği, balı nimettir,
Kul'un imtahanı, vuslatı için,
Seli berekettir, gölu nimettir...

Göktürk uygur karahanlı,
Avşar'ım ben Avar'ım ben Solhanlı,
Gazneliyim Selçukluyum OSMANLI,
Tam onaltı ayrı ayrı Koldayım,

Vatan yükü çok ağır, ağır taşırız ağır,
Bilsek ki ölünecek, bu yüke değer kahır...

Bin doğar bin ölürüz bu yükü üstleniriz,

İnsanın insana yaptığı zülmü
Topaklar affetse taşlar affetmez
Hayatın verdiği tahsili ilmi
Mektepler affetse başlar affetmez

Namerte eğilir boyun bükersen
Anla ki kıyamet o zaman kopar
Kalleşi ayyaşı yurda sokarsan
Anla ki kıyamet o zaman kopar

Dürüstlük arafta adamlık çetin
Haddini aşanlar kiymete bindi
Ararsın denk gelmez akıllı Metin
Tuz alıp koşanlar kıymete bindi

Davayı tanıyan Ülküyü bilen
Yıldız'dan geçemez ay'dan geçemez
Türk deyip ağlayan Türk deyip Ölen
Asım'dan geçemez Soy'dan geçemez

Ülkü'den taviz olmaz,taviz veren Mert olmaz,
Kızıl elma çilesi,şeref olur, dert olmaz,
Peşinden yüz bin köpek havlamayan kurt olmaz,