Zihnin sessizliği Şiiri - Yorumlar

İnsanın en büyük savaşı, dış dünyayla değil, kendi iç sesiyle olur. Bir yanın susmak ister, diğer yanın anlatmak... Ama bazen kelimeler bile yetmez, çünkü bazı duygular sadece hissedilir, anlatılmaz.

Zihin karmaşık bir labirenttir. Geçmişin yankıları, geleceğin korkuları ve bugünün sessizliği arasında sıkışır insan. Bir bakarsın aynı düşünceyi defalarca yaşamışsın, aynı hatayı tekrar etmiş, aynı duyguyu yeniden hissetmişsin. Ve o an anlarsın; insan aslında olaylara değil, kendi düşüncelerine yenilir.

İnsanın en büyük hatası, geçmişte takılıp kalmaktır. Oysa zihin, sürekli tekrarladığı acılardan beslenir. Ne kadar hatırlarsan, o kadar derine batarsın. Unutmak iyileşmek değildir belki ama hatırlamak da kendini cezalandırmaktır.

Psikolojik olarak insan, sevilmeye, onaylanmaya ve görülmeye açtır. Ama en çok da kendisi tarafından görülmek ister. Çünkü kimse insanı, kendi farkındalığı kadar anlayamaz. Bir gün aynaya bakıp “ben kimim?” diye sorduğunda, gerçek iyileşme işte orada başlar.