Zifirii Şiiri - Suzi Ayyıldız

Zifiriyim, içimde.
Bir ışığın unuttuğu gölgeyim sanki benliğimde.
Sesi olmayan şarkılar gibi, yorgun.
Harfleri dökülen bir alfabe misali
Eksiliyorum kendimden dahi.

İçimde çürümüş saatler var, hani.
Akrebi kaçmış, yelkovanı tutuk, saniyesi eksik.
Zamanın terk ettiği duvarlara, terkedilmiş suskunluğun
İsmini kazıyorum, sesimle sensizliğe.

Gözlerimde kırık aynaların gelmeyen uykusu,
Hiçbir surete uymayan çehremle
Bir siluetin izini sürüyorum karanlık parçalarında.
Bir türlü sana, bana varmayan yollardayım işte. Bazen içimde bir sokak çöküyor,
Taşları çatlak, kaldırımları suskun.
Kimse yürümüyor üstünde,
Benim bile ayak izimden yoksun.
Gölgelerde kalmış ayak seslerin,
Sokak lambaları bile kopkoyu karanlık işte.

Zifiriyim, içimde.
Kayboluyorum yaktığım sigaranın
Dumanının sisinde,
Yine yorgun,
Yine sessiz,
Yine sensiz.
Kayboluyorum senin karanlığının içinde,
Kimsesiz.