Zifiri Karanlık Şiiri - Asuman Duru

Yanıyor yüreğim, ateşle dolu,
Sevdan mezarımda açılmaz çiçeğim.
Bir kabir sessizdir, içinde mefta,
Benim için ölü, artık seninle sevda.

Ölen sevgime yakarım dua,
Ama sana düşer kara beddua.
Kalbimi yakan bu ateşin külü,
Taş keser gönlümde açtığın yolu.

Yansın yüreğin, kavrulsun her an,
Benim çektiğim, azap olsun sana.
Benim gözyaşım tek derman olsun,
Ama gömülsün gecenin karasına.

Bir mezar içinde iki mefta,
Biri sevda, biri alçakça.
Sevda varsın ulaşsın aydınlığa,
Sen boğul, çırpın karanlıkta.

Sen aldın elimden güneşli günü,
Bıraktın geceme gölgeler yükü.
Aydınlığımı kirleten elin
Şimdi karanlıkta kalsın hep senin.

Her yükselişin lekeler içinde,
Her varışın bitsin çöküş içinde.
Son durağın olsun yokluk, sefalet,
Ömrün yansın karanlıkta, nihayet.