Zifiri karanlik Şiiri - Kadir Akbaş

Zindanlardayim,
taaa dibinde, dibe çökmüs
sessiz, sensiz
kabuguma çekilmis, islik çalarim zifiri karanlikta
en sapa, ücra yerinde
zemheri sogukta..

ben biraktim disariyi,
anlamadigin sessizligini..

yagmur’um, kar’im, günes’im, ay’im yok
karanlikta kaldim bu çukurda..
Ne olurdu bir aydinlik versen?

Ama yinede,
belkide rabbim dualarimi kabul etmedi,
belkide dilek agaci, siradan bir agaçti
döktügüm gözyaslari sadece yas’ti

anlamadigim:
sessizliginin sebebi, ihanettir belkide...
kim bilir.?

SIZLAMAKTA SOL YANIM, HISSETDIGIM SON ACIM....

bozgun yedim,

ben uzaktaki yalniz adam
simdi zindanlardayim, zindanlarda ölecegim galiba
ee sensiz hayat neye yararsa,
kolay degil,

elime biraktigin güllerle
gözlerim kapaniyor,
ölüyorum duysana....