Karanlıklar içinde beni aydınlatan ışığımdın
Çekip gittin içimde sızın kaldı.
Kaybolduğumda yolumu gösteren kılavuzumdun,
Arkanı döndün aklımda gözlerin kaldı.
Yalanlar içinde ümit veren dertortağımdın,
Bırakıp gittin kalbim aşkına hasret kaldı
Açsan, açabilsen ya yine kalbini bana
Sarsan sarılabilsen ya yine kollarını boynuma
Bir baksan, bakabilsen ya gözlerime
Ama buz maviliğiyle değil, deli mavisiyle gözlerinin.
Çevirsen, çevirebilsen ya zamanı üç gün öncesine
Yokolup gitmek sonsuzluğa
Sessizce, iz bırakmadan gitmek
Haber vermeden kimseye...
Bilmemeliler gittiğimi,
Sonsuzluğun beni çağırdığını,
Yokoluş vaktimin geldiğini bilmemeliler.
Ne gereği vardı bir geceyarısı
Çekmecedeki resmini bulmamın
Ve yanında kareli bir defter sayfasına yazdığın mektubu
Ne gereği vardı bir geceyarısı
Seni hatırlayıp kahrolmanın
Bir karabasan gibi çöken içime,
Bir kara bulut gibi sıkıntı veren
Yıpratan günden güne beni
Uzaklıktı seninle aramızdaki
Bir fırtınaydı kopan
Uzasın gitsin bu gece,
Varsın güneş doğmasın;
Zaten kalbim hep karanlık değil mi...
Sürsün gitsin bu yağmur,
Varsın gökkuşağı çıkmasın;
Kaç gün, kaç gün geçti
Vazgeçemedim seni düşünmekten
İçimde yanan bir ateştin sen
Ve gözlerin bakınca gözlerime
O gözlerin yok mu
Ölesiye içimi titreten
Sana doyamadan daha,
Aldın başını gtitin.
Yüzüne bakamadan son bir defa,
Dönüp arkanı gittin.
Elim havada kaldı,
Salladım arkandan görmesen de.
Dört mevsim açan yüreğimin gülleri
Neredesiniz?
Dört mevsim açarken arsızca
Bu yaz gününde açmamak
Neden?
Açmadan solan goncalarınızda gözyaşı var
Ne okumak oyalıyor bu akşam beni
Ne hatırımı sormaya gelen dostlar
Kadehlerde arıyorum gözlerinin nemini
Şarkılarda duymaya çalışıyorum sesini
Öyle bir boşluk var ki içimde
Şimdiye kadar hiç dolmadığı gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!