Yüreği klavyenin tuşları kadar olan insanlar tanıyorum..
Sevgileri,aşkları,gururları,
Sinirleri,bağırıp çağırmaları
Sahiplenmeleri ve terk etmeleri...
Ruhuyla yaşayan insanları yavaşça öldürüyorlar..
Bütün yaşananlar sanal bir dünyaya hapsoluyor.
Bir gece vakti girdin dünyama
Sanki yeniden doğdum
Cennet bahçeleri serildi önüme
Bulutların üzerinden yürümeye başladım
Omzumda sevdiğim adamın eli
Bana sımsıkı sarılıyor
Bir aşkın yıkımındayım
Enkazların arasından sızan
Bir ışıkla tutunuyorum hayata
Ben burada virane,divane
Sen alemlerde eğleniyorsun..
Mutlu ol sevdiğim
Issız sokaklarda yürüyorum
Aklımda binlerce soruyla
Bütün dünya sanki karşımda
Ne yapsam yanlış oluyor
Sığınacak bir yer arıyorum
Çoktan her yer dolmuş
Yine hüzün var satırlarımda
Dudaklarım ismini anmaktan kurudu
Gözlerim yaşlarla dolu
Sesim kulaklarında çınladı mı
Kuşlarla haber gönderdim sana sevgili
Kız kulesinden bağırdılar mı seni sevdiğimi?
Sevmek insanlara doğuştan var olan bir duygu ama nedense herkes bu konuda bencil.O sevsin bende severim yada o beni çok seviyor diye biriyle beraber olmak ne kadar da yanlış.Ben hiç kimsenin beni sevmesini beklemem.Sadece sevmek için severim.
Arkadaşlarıma özellikle sesleniyorum.Ben onu beni sevebileceği ihtimalini düşünerek sevmiyorum sadece seviyorum.Hem neden bir karşılığı olsun ki? Bence sevgi beklentisiz olmalı...Beni tanıyanlar yaptığım şeylerin karşılığını beklemediğimi bilirler.Bu konuda da aynı tavırdayım.
Lütfen çok rica ediyorum artık bana '' Deli misin o ne alaka, seni ne yapsın, oda seni bekliyordu zaten,sen onunla olamazsın'' gibi cümleleri duymak istemiyorum.
Evet deliyim ve benim sevgimin mantığı yoktur.Ve bu konuda benim duygularım önemli onun değil.Belki hiç tanışamam belki sadece yanımdan yürüyüp gider ama bu onun sorunu o kaybeder..Ben onu çocukluğumdan beri hayallerimde rüyalarımda görüyorum saçma olabilir ama elimde olan bir şey değil ki bu..Hissetmekle alakalı..
Sevmek arada mesafeler olsa bile sevdiğinin gözünden akan yaşların senin avucunu ıslatmasıdır..Nasıl ki sizin üzüldüğünüzü sıkıldığınızı hissediyorsam onuda öyle hissediyorum.Saplantılı hatta psikopat diyebilirsiniz.Ama bu sevgiyi yüreğime koyan Yüce Mevlam bana bu aşkı yaşatacak gerçekten inanıyorum.Allah (c.c) Habibim dediği için kainatı yarattıysa bana da yardım eder bu konuda diye düşünüyorum..
Siz dostlarım sadece dua edin olur mu o benim hayalim..Belkide yaşamak istediğim tek gerçeğim...(08.10.2010)
Meleğim derdin bana
Her an kırılacak narin çiçeğim
Dokunmaya kıyamadığındım
Bakarken içini sızlatandım ve
Birgün gittin...
Beni ateşler içinde bıraktın
Ne kadar sisli bu akşam şehir
Ruhum gibi
Bir adım ötesini göremiyorum
Yanımdaki dostlarım ışık tutmaya çalışıyor
Ama o kadar karanlık ki
Sigaranın ucundaki alev gibi kalıyor
Bir yumruk var sanki boğazımda
Kelimelerim tükenmiş
Ellerim bağlanmış
Hareketlerim kısıtlanmış
Bir odada hapsolmuş gibiyim
Nereye baksam karanlık
Nasılda sessiz buralar
Kimsesiz sokaklar
Yatağımda bir hüzün
Kokun sinmiş üzerine
Dokunduğun her yerde parmak izlerin
Bardağındaki kahve duruyor hala
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!