Baki bir aşkın gölgesine düştüm
Aşkı mabudluğun yanında
Sui fehmimden gelen esarete düştüm
Git kalp kırıntılarımı topla da git
Yokluğunla açılan yaraları sarda git
Sana olan özlemi mi gider de git
İçimdeki nefreti silde git
Kıskançlıklarımı örtte git
Git
Ben meftun, ben müştak
Boynum bükük,gözlerim ıslak,
Yolum senin yolun olmuşken
Kapın bana pek ırak
Hadi aç bana kapını ve yüreğini sonuna kadar
Gireyim benim olmuş gibi
Aşk aşk secdeden mihraba yükselen
Miraç yalınlığında,çöl sıcağında
Mecalim yok ki seni anlatmaya
Aşk diyorum körpe çocuk masumluğunda
Lal olmuş insan kılığında
Seni seviyorum aşk
içimde parçalanmışlıklar var
hissizlikler var
kanat çıprmayı unutmuş kuşlar gibiyim
ezilmiş yüreğimle, sende dinlediğim
gönül türküm var
ister sustur ister konuştur beni istanbul
Bak yine uyumadım
Sebebi ne sence?
Karyolamın ayağı kırılmadı
Yastığım da parçalanmadı
Ama kalbim...
...yazamıyorum
Züleyha sureti sevmişti
Yusuf'un suretini
Aşkı suretleştirmişti
Suretten geçip,
Aşkın özüne vardığında
Yusuf'a varan tüm kapılar ona açılmıştı
Şair olması gerekenle günümüzde yaşayan insan profili arasındaki ince nüansı yalın ama etkileyici bir dille anlatmış akıcı hoş bi eser açıkcası etkilendim