Zeynep Anıt Şiirleri - Şair Zeynep Anıt

Ladin nefesli ruhlar bilirim
Rüyalarıyla birlikte ölen
Ve Nice kadınlar bilirim
Düşlerini taşlayan
Ve yine ben ki; yirmi yaşlarında gençler bilirim
Hayalleri çocuk kokan

Aşk'la vur tambura önünde ney'ler inlesin
Neyimize lazım aşk! aşık'lar son nefesini ney dinlerken versin
Bize aşk gerek,neyzen gibi ney'e aşık olmak gerek
Kalbimizi can'a sunacak,canan'lar gerek
Sevmek gerek aşk'la,aşk'ı sevmek gerek
Bu yolda secde etmek miraca yükselmek gerek

Gizli bir mabedi andırıyor yüzün
İnsanın Sevap işleyesi geliyor sana bakarak
Sonra,dönüp tövbe edesi geliyor ağlayarak
Sevapların günahların ortasında,
Sıkışıyor sana bakan gözler
Yürek çarpıyor, beden terliyor

KARANLIKTA KALAN GECE

Gece...
Çıkmaz sokakların molası,Suskunluğun tek dostu

Öyle bir çilekeşlik ki,

Karanlığın ağzında ölüm
secde boyu boşluğa uzanan
Hiç kalkmayasıya yatıran
Ve dahi hiç uyanmayasıya uyutan
Ey dünyaya kafa tutan insan!
Toprağın bağrınada kafa tut

Beni oku diyordu Kainat, oku beni
Çık düşlerinden bul gerçeği
Hak'ka giden yoldan dönme geri
Sev sevileni,sevdir sevgiliyi
Meşakkatlidir bu yol,zordur çoktur engeli
Bir gönül ver gelir gerisi