Zeynep Şiiri - Muhammet Atıf Murat

gün gelip, geçip zaman, gelince akıl başa,
kalıpta biçare, edince veda, vefasız aşka,
edecek tekabül günler, binlerce yıla,
olacak hayat; gurbet, ati; mazide sıla!

edilince davet, upuzun, dikenli bir yola,
çekilmez olur hayat, atılır ya adımlar boşa,
iken, sevda yürekte kanayan, tımarsız, yara,
unutursun reng-i huzuru ne ak bilmem ne kara!

olupta düşman, vurunca sırtımdan herkes,
verecek ızdırab, ağlarken, aldığım her nefes,
ne kadar mutlu görünsem, olsada başımda fes,
misal-i bülbül, be gülistan, kapalı altın kafes!

yaz yağmuruyla bereket saçarken, toprak,
gibiyim ben, hazanla dalından düşen yaprak,
gördüğüm olsa da güzel bir hülya, yalancı serap,
derdim sığmaz, yazılsa da binlerle cilt, kitap,

zehriyle nokta nokta ruhumu sokarken akrep,
boş değil artık umutla, dönecek dünya! hep!
başlayınca, kor gibi sinede; ilahi sevda! işte,
o zaman olmalısın sen yanımda, sen; Zeynep!