Zeynep Şiiri - Aydın Ahmet

Ürkek bir ceylandı çeşme başında
Gözünün ucuyla baktı Zeynebim
Daha bir fidandı on beş yaşında
Kirpiklerin beni yaktı Zeynebim

Sarıydı saçları incecik beli
Bayram mı vardı ki kınalı eli
Seni o çeşmede gördüm göreli
Aklım bedenimden çıktı Zeynebim

Su başına gelmiş elinde testi
Saçlarında sabah yelleri esti
Gönlü yad ellerden umudu kesti
Umudu tükendi, çöktü Zeynebim

Ne güzel yakışmış allı yazması
Keşke ben olaydım onun hızması
Haksız da değildi bana kızması
Yüzüme kederli baktı Zeynebim

Çeşmenin başına durdum inmedim
O testi doldurdu ben de izledim
Kınalı elinden bir su istedim
Laf söz olur dedi korktu Zeynebim

Boğum boğum kınalamış elini
Selvi söğüt sandım ince belini
Merak edip sordum kimin gelini
Kaşları çatıldı ürktü Zeynebim

Gördüğümden beri içimde sızı
Böyle parlamazdı Çoban Yıldızı
Ne Arap ne Çeçen, ne Acem Kızı
Tepeden tırnağa Türk'tü Zeynebim