Karanlıkla hep savaşım,
Cehaletin keskin kılıcıyım.
Asla susmam karşısında,
Anında vururum boynunu,
Zevzek kendini rezil etme.
Konuşturmam bilgisizi,
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




"Zevzek..."
Ya da "geveze!"
Var, yoğa dil uzatan,
Çok konuşan...
Bu aralar epeyce çoğaldılar
Üstelik "tepelerde" geziniyorlar
Yükseklerde!
Cehalete
Karanlığa sözleri yok ama!
Tebrikler isabetli şiire, Hamiye Hanım..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta