Zerdüşt Şiiri - Canan Akdas

Hüzünlü bir şarkı çalsın Zerdüşt
zaten biz hep hüzünlüyüz
ölene kadar ruhumuzu kurtaran bir müzik
senin kaçtığın dağ kadar içimizde büyüyen
her şey korkunç yeryüzünde
doğasını kaybetmiş yaratıklarız artık
“tanrı öldü “diye diye
gezerken Nietzche
Sen “aklı bedenden düşüncelerine taşıyan ölümsüzleşir“ diyordun
toprağa dönmenin döngüsünü içimizden sök
her şey çürüyor her şey Zerdüşt
bu geceyi çıkar içimizden
doğaya dönerken bütünleşen dünyanın ahengi
seslenirken ruhu arındıran
bedenden doğurduğun hayat
geçip gider
eksilen ses geri gelsin
sen kulaklarında uğultu
kırmızı bir kuş tut avuçlarında
hep bağışla bu insan oğlunu
güneşe bak
ne kadar ağlasak tartamadık
ardımızdan dökülen gözyaşıyla
hayatın değerini
herkes biraz da kendine ağlar gömülerde
sessizlik kulelerine kendisi tırmanan
toprağı kirletmez bedeniyle
Ahura Mazda söyleyecek iyiliği
hayat kitabına yazılsın diye
dünyanın iyiliklerine katılan her iyilik gibi büyüyecek merhamet
mesela annenin sesi evrende kaybolmayacak
sana çarpacak bir gün
Ahriman yaratsa da meleke tavusu yıllarca tapılacak simge olacak dünyadaki en sevgi dolu kuş
çünkü kimse istemeden yaratmaz kötülüğü de iyiliği de
Çinyat’tan geçen herkes verecek hesabını ömrünün
bir su gibi akacak ömür bu evrende
yazılanlar kalacak
bir daha düşünecek yaşayanlar
Canan Aktaş