Zerdali Şiiri - Nisan Bedia Sağdıç

Şafak sökmeden dağ başında bir hırçın kız biter.
Köşe bucak aranır, şu kahrolası zerdali nerede biter?

Parmağında çiçekten yüzüğü, dilinde gurbet türküsü.
Hep elleri boş döner eve, başı önünde, asılır yüzü.

Tevafuk odur, gün gelir babası elinde bir avuç zerdaliyle belirir.
Kız çöker dizleri üstüne, gök basar yüreğine, birden ağlayıverir.

Yere batsın zerdalisi, yüce dağları aşıp sofrasına gelmiş.
Bilse ki duası kabul olacak, bir tek onu, efendiyi istermiş.