Zerdal Aydın Şiirleri - Şair Zerdal Aydın

Yüreğin yüreğime Kıble
Niyet edip başka yere baksam
Günah değil mi

Yanına kar kalacaksa eğer bu yürek ağrılarım varsın da kalsın Sende kalanım olsun o ağrılarım

Küçük benim yüreğim dedi
Olsun dedim sevgimle büyüt oysa nerden bilirdim ki büyüyen bu sevgim bir gün küçük yüreğine ağır gelir diye hala devam ediyorum seni sevmeye usanmadan ve uslanmadan kusura bakma dilimin değil yüreğimin alışkanlığı seni sevmek

Bir yabancılık var aramızda
Bilmiyorum ki ne vakit
Girdi aramıza
Böyle buz dağları gibi soğuk
Yüzün dönük yüzüme

GÖZ Yaşlarını DIŞARI atmak KOLAY zor OLAN içine ATMAK

Öyle bir yazacağım ki seni
Şairler şairliğini şirler anlamlarını yitirir

Yoruldum her kıtada benden ayrı yazılıyorsun oysa ben saçının telinden kirpik ucuna kadar özledim seni ağladığın da kirpiklerin arasında kuruyan göz yaşı gibi kurdum toprağım da çatlağım oldun sana doğru akıp tükendim Kerbelam oldun sana varmadan bittim Sahrana çöl oldum bir kum tanesi kadar yer bulamadım offf offf hangi dağı dinamitleyip üstüme devirsen yedi değil yetmiş yedi kat yerin dibine girsem bulsam dost kendime üç beş börtü böcek ve anlatsam seni sonsuza kadar

Seni sevmiştim bir serçenin tedirginliğini içimde taşır gibi seni sevmiştim ağladığında o serçenin ölüşü gibi

Seni sevmiştim bütün haksızlığa direnir gibi
Seni sevmiştim bütün Çaresizligimin umudu gibi

Seni sevmiştim bir çocuğun gülüşü gibi

Merhaba içimde büyümeyen Afacan çocuk
Ne zaman başladı bu apansız yolculuk

Topla saçlarını anne benim bu acılarımı süpürmeye kalkasan başında telin kalmaz