Zerdal Aydın Şiirleri - Şair Zerdal Aydın

Öyle sesizce demir aldım ki yüreğinin denizinde giderken kirpiğin kıpırdamadı için titremedi

Kirpiklerimle göz bebeklerimin arasındasın sevgili kapatıyorum yanımdasın açıyorum yoksun

Nasıl sevmeli insan bilmem
Bildiğim sevmeli insan
Bir bebeği büyütürcesine
Ninillerle koynunda bir anne gibi sevmeli insan

Düştün işte önce gözümden
Sonra gönlümden
Hiç tanımamış farz ediyorum seni tutun kimin istersen gönlünce ellerinden

Siyah ve uzundu saçları Tıpkı beni mahkum ettiği karanlık gecelere Benzeridi
Ve gözleri derin bir o kadar karanlık
İntihar uçurumu gibi korkulu
Ama güzeldi heyecanlı ve bir zirveye yavaş yavaş ulaşmak için tırmandım o simsiyah saçlarına dolandı ömrüme tel tel ve kirpikleri siyah ve uzundu tutuşturur du ömrümü

Şu benim sol yanım var ya sevdiğim orası benim kalbim senin de MEMLEKETİN

Sorma beni kimseye ve merak etme
iyi olamam senden sonra zaten
için rahat olsun bıraktığın gibi yaşayamam artık
serseri de neymiş be üstüm başım yırtık.

baya bir dağıttım kendimi sen gittikten sonra

Yokluğun bir Terazisi yok ama
Omuzlarım çok ağırıyor

Yüreğim ağzına kadar senle doluyken
Başkasını hazmedemez

Neden bu kadar çok sevdin diyorlar yüreğimin sadakası olsun diyorum