Zemherinin Kalbinde Şiiri - Poyraz Özbey

Zemherinin kalbinde uyandı gece,
Göğün iç çekişiyle titredi fecre.
Bir çilkurgu rüzgâr esti içimden,
Zamanın damarında çatladı hece.

Kırağıdan dillerle konuştu ay,
Gölgeler serzenişte, yıldızlar pay.
Bir serafıkan düş kondu toprağa,
Kök saldı rüyamda, açtı bir ray.

Karanfilin yankısı çaldı sisleri,
Serzenkâr bir martı böldü dizeleri.
Yalnızlığın bile bir adı yoktu,
Ta ki gözlerinde görüne dek beni.

Velhasıl kalbim bir gökçeküre,
Sığmaz oldu eski şiir lügatine.
Bir damla ezel, bir kıvılcım ukde,
İnsanlık sığmaz artık tek heceye.