Zemheri kış Şiiri - Kenan Deniz

hiç kıpırdamaz , geriye gelmez o
çökertilmiş bir ıssızlıktır yaşanan günler
çünkü saatleri işleyen
bir mevsim aralığında
yılışık bir meczuptur
çıldırtan gölgesiyle
zaman

hayat ölümle sarmaş dolaştır
ama bilinmez
dağılan bir yaprak hüznüyle
dalaşır ayla gün
kan fısıldar
durgun saat

ne yapsan eksik kalır
insan oradan başlar saymaya
parmak uçlarıyla içindeki yangınını
sallanır gökyüzü
kentlerin uğultusunda
küldür artık
yol üstü çiçeği

terlenmiş acının resmi
duvarlarına asılır yoksunluğun
sisli bir kasvet dökülür
üstüne bazen
acının tavan aralarından

zordur dalgaları kandırıp
yarı yola bile gelmeden teslim olmak
vazgeçmek kendi usundan
içine gömülüp sancıyla yırtılan girdapların
tuzaklarına yenilmek
zordur

durgun ayaklarla
ölü bulutların terkisidir
zemheri kış
bir gün aslına döner her şey
kendiyle buluşur
her hüzün