Zemheri de Mühürlü Şiiri - Mücahit Kurnaz

Unutmak değildi niyetim, bil ki seni,
Ellerim ateş, gökyüzü bir avuç kardı.
Yılın en soğuk vaktinde, bir zemheri,
İçimde bir yangın tek başına yanardı.

Yollarına güller diktim, kardelen misali,
Sabrım tükendi, bitti bende takatim.
Hâlâ bekler gönlümün o sarı papatya visâli,
Vurdu bir tipi ansızın, dondu her saatim.

Karlarla örtülmeden bu tenim, dön geri,
Nereye koyayım bu vefasız gülleri?
Ustam, dört bir yanım yine aynı zemheri,
Silmiyor zaman densiz geçen günleri.

Masamda mühürlenmiş kaderim duruyor,
O son mektubun... Açmaya varmıyor elim.
Harfler buğulu, onun yokluğu kalbe vuruyor,
Gözümde donakalan tek bir mevsim: Zemherim...