Zelzele Şiiri - Rıdvan Kızılkaya

Yine sallandık ey halkım
Bir gece ansızın,
Yıkıldık, harap olduk
Yedi düvelden duyuldu çığlığımız
Koşan koşana
Ey havar, bu nasıl bir acı!
Yıkıldı dünyamız, hayallerimiz
Kimisi çocuk kimisi genç kimisi yaşlı
Yarıda kaldı yaşanmışlıklarımız
Aniden yakalandık, sıcak yataklarımızda
Geceyi sabah edemedik
Yediğimizin içtiğimizin tadını alamıyoruz
Uyku, yatak, yastık, battaniyeye hasret kardeşlerimiz,
Soğuk betonlara sarılmış canlar,
Isınmak bize haram
Kenetlendik birbirimize
Enkazların altında bir ses
Umut olur bize...
Ne çok acı çektik...
Durdu saatler, geçmez vakit
Soğuk bedenler, çaresiz çığlıklar
Dağılmış yürekler, kırık, dökük ümitler
Uykusuz gözler, solgun bakışlar
Bir yakınından iyi bir haber
Moral olur...
Acılar; boğuk boğuk bir yumruk misali
Hıçkırıklar düğümlenir kalır kursaklarda
Gözler enkazlarda,
Gelecek güzel bir habere odaklanır
Ne çok acı çektik...
Söylenecek sözde kalmadı
Mecalde kalmadı...