sen gittin gideli
yüreğim susuz kaldı
gözlerim uykusuz
geceler çoğaldı gecelerce
sen umut tapınağımsın
soğukta üşüdüm sen yoktun
kara kış vardı uzun geceler kör kuyu
bitimsiz özlem ve kar yalnızlığı içimde
ben umutsuzluğu yaşadım günler boyu
ben karanlığı yaşadım sen yoktun
ışıklar söndü
ışıklar yandı
karşı evlerde
gecenin ortasında
insanların sevinci sonsuz
merhaba yeni yıl
hiç bir zaman beceremedim
yüzüme bir fiyonk gibi
gülümseme takabilmeyi
oysa çok isterdim zoraki de olsa
yüreğime sevinç dolsun
elem çiçeklerim solsun
yarının ışıltısı doymazlık yasında
yine uzanır gecenin elleri
karşıtlar ortasında
yazgısında söyleşir kara gördüğünü
büyümek umudu dizelerde uykusuz
esneyen gece yarısı boşluğunda
yağmurdan soyutladım benliğimi
bölünmüş uykularım hayli zaman
ve dipsiz karanlığın tadımsı hoşluğunda
seslice şiirler okuyor attila ilhan
gözlerim gizem ustası
açılır duru bir sonsuzluğa
açılır eski kapılar gibi
irinleşmiş kötülükleri
kazımak için yüreklerden
ve sedef kakmalı bir bıçağın sustası
gözlerini arasam
gözlerimin içinde
bulabilir miyim acaba
tüm yeşilliğiyle
sahi, gözlerin nerede
gözlerinin büyüsü
sicim gibi yanağında
sanki hiç yaşanmamış
bunca zaman
ve bugünün sonsal yönü
yalınayak-dikensi
gerçek gibi gözlerdeki bakışlar
tümden barışa yönelik her düşünce
yitmiş özdeksele sargınlığımız
yüreklere sonsuz inanç düşünce
hadi gel ozanca konuşalım artık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!