Çocuktum bir zamanlar..
Ellerimde oyuncak hayaller vardı..
Hayaller için, zaman dardı..
Umut, hayatla ölüm arası incecik bir zardı..
Hasta olduğum her günüm zarardı;
sonunda oyunsuz geçen koca bir gün vardı..
O zamanlar benim için adam olmak en son karardı,
ama büyüdüm, adam oldum ve dünyam gözümde karardı..
Çocuktum bir zamanlar, genç bir annem vardı..
Ne zaman canım acısa, o beni şefkatle sarardı..
Şimdi ben büyüdüm, annemin ise gelinliği sarardı..
Ben büyüdüm ve gözümde dünyam karardı..
Oysa benim,
çocukken,
büyümek istemeyen bir ruhum vardı..
Ve ben büyüdüm, çocuk ruhum benimle yaşlandı..
Bir kaç çocuksu hayalim vardı, köle pazarında (Aşk) taşlandı..
Sonra hem içimde ki oyuncaklar paslandı,
hem de çocuk ruhum otuzuna yaslandı..
Oysa aşık olmadan evvel o, heybetli bir aslandı..
Susayıp, su içince Aşk denizinden,
kuytu bir köşede, süt dökmüş bir kedi gibi uslandı..
Mehmet Emin Kadıhan
8 Ağustos 2012 Çarşamba, 04:07
Mehmet Emin KadağanKayıt Tarihi : 20.4.2013 07:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!