Gibiletip tüm güzel sözleri,
Sakat bir kelime gibi;
Belki birgün değişir ümidile, bıraktığım gibi, her şeyin..
Bıktım artık hikaye dinlemekten,
bana hayatını anlat..
Çok canını yaktılar mı?
Canın yanarken, senin için elimden bir şey gelir miydi?
Kızabilirsin bana, daha çok, daha çok.
Acıyan yerlerin için, birlikte de ağlayabiliriz..
Bir şeyler oldu..
Bir daha kimse eskisi gibi olmadı.
Saksıdaki çiçek köklerine sitem etti,
Kırılan dallar bir daha kök salmadı.
Uykuları kaçınca insânın akılda kalana,
Kaçan uykuyla gelen huzursuzluk bir yana.
Yaraya merhem bildiğim ellerinle dokunsana,
Sensizliği asıp bir darağacına,
Bekliyorum kalan son mecâlimle..
Bu gece de gözyaşlarım yastığımı ıslatınca,
Ben kalacağım bir başıma hayalinle..
Her gece aynanın başında 'sen' oluşumla,
Sızımın beni uyutmadığı gecelerde anla..
Olası bir ihtimalin bile olmazken inatla,
Düşlerime süzül de bendeki varlığını anla..
Ayrılığın takvimini tutmadım ama,
Haset vuslâtı için, günleri sayardım.
Kalbimi ellerine koymadım ama,
Deli gibi atışını, sende uyandırdım..
Bir hayalin kilometrelerce uzağından yazıyorum bu satırları. Tarih 2025, 14 Eylül, Pazar. Pazar ya.. Biraz sancım var, biraz ağrım. Ve ben yine her şeyi boş verip geçmiş günlere daldım. Annem "artık uyu" diye sesleneli iki saat oldu. Uyku gözlerimden akıyor. Benim kendimle derdim ne bilmiyorum. Her şeyin biraz daha anlamını yitirdiği bir andan binlerce zamanıma, şiirlerimle bile güzel dokunamıyorum hayata. Beynimde yılların istilası, tek gecede inancımı istila etti. Farz edin ki anılar defterimden bir sayfa yazıyorum. Bu karamsarlığı ben kendim seçiyorum. Yani, öyle olmalı. Yemin ediyorum, Ölüm başucumda beklerken bile ecelimin acelesi yok. O güzel günleri yaşamadan bu dünyadan göçüp gitmeye niyetim yok.
⁰²'²⁴
Polenler değil miydi, kokuna özenen?
Güllerdi sana benzeyen.
Sen karışınca; zaman akıp giderdi nehirlerden.
Ve ay'dı, yüzünden bir parça alan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!