Bir zehir dolaşır ki damarlarımda sorma
ah o gizemli bakışlarında eriyen ben, yeniliyorum ve yenemiyorum ,
öyle bir hal alıyor ki üstesinden gelemiyorum ,
yıkılmış duvarların altında yetişen çiçekler gibiyim,
rengimi paslı çivilerden betonlardan almışım ,
Eğmemişim başımı dimdik ayakta kalmışım,
bir hatıra o zorlu yükselişten bir armağan içimde ki zehir, hiç böyle kokmazdı yağmuru sahiplenmedi bu şehir,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta