Her gece bir damla hüzünle kapatıyorum gözlerimi buz gibi yatağım da
Her sabah kurduğum saatle uyanıyorum bir öpücükle değil eskisi gibi
Kalkıyorum ve bomboş yatağımızı kendim düzeltiyorum
Kendi kıyafetlerimi kendim ütülüyorum senin kadar yapamasam da
Ve elimi yakıyorum her zaman
Kahvaltımı kendim hazırlıyorum
Her şeyi çift koyuyorum masaya eskisi gibi
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta