Zayi ilanı Şiiri - Attila Bozoglu

ZAYİ İLANI
Ben beni kaybettim, gören var mı?
Hani günün en münasebetsiz saatlerinde,
Sokaklardan geçen o adam var ya?
Eskiler alırım.
Cırlak sesli.
O adam benim işte.
Eski ruhlar alır,
Kendiminkini ararım içlerinde.

Giderim demişti.
İnanmadım, inanamamıştım.
Bir sabah,
Romanların, yazıla gelmiş şiirlerin aksine,
Güneşli bir sabah, uyandığımda yalnızdım.
Gitmişti.

Ben beni kaybettim gören var mı?
Ankara kalesinin daracık sokaklarında,
İnönü köyünün ıtır kokan dağlarında aradım beni.
Bursa ovalarında şeftali ağaçlarının altında uyukladım.
Hazro yamaçlarında toprak sürdüm, ekin ektim.
Diyarbakır dağlarında yol kestim.
Sordum gelen geçen kervanlara.
Yoktun.

New York limanında,
Dok işçileriyle, nice gemiler yükledim,
Nice gemiler boşalttım.
Bütün gemiler boştu.

Harlem batakhanelerinde tek tek, süründüm gecelerce.
Kandırmak için beni,
Yüzünü boyamışsındır siyaha belki diye.
Vietnam’da mezarlar kazdım HO Shi Minh yolunda senelerce.
Yoktun.

Vaz geçtim artık senden.
Gelsen de istemem artık.
Ama son bu sabahta gelmezsen eğer,
Gazetelere Zayi İlanı vereceğim.