Zavallı Şiiri - Servet Balıbey

acıma, kadir kıymet bilmeyen, zavallı yar
sensiz mutlu olurdum, sevmeseydim bu kadar
olmuşa çare yok ki düştüm bir kere artık
sen yıktığınla mimar bu eserle bahtiyar

beni aşktan yarattın çınar idim sen yaktın
güli gülistan varken kurumuş küle attın
bir dağ iken verimli bağla dolu sevimli
yedi veren bağ idim ayazınla karartın

minareyi kuyuya gerçekleri rüyaya
değişip takas ettin genişliği kuytuya
sana gönlüm deryaydı o gönlün tanısaydı
sende aşık olurdun gönlümdeki sevdaya

harcandım bu uğurda israf oldu gençliğim
sokaklarda avare delirdim sevdiceğim
eserinle gururlan yolunu bul ve uslan
ben mezarlık bekçisi ha öldüm öleceğim