Zât ' a Doğru Hiçlik Şiiri - Yaren Atalar

"Zât’a Doğru Hiçlik"
Yaren Atalar

Ey Varlığın da ötesindeki Varlık,
Ey İsmi bile hakikate perde olan,
Beni benden al…
Çünkü ben oldukça Seni eksiliyorum içimden

Sana affı dilenecek bir ben bile kalmadı içimde,
Affı değil, yokluğu istiyorum artık…
Var olma yükünden soyunmak,
Sesimi değil,sesimlede değil gürültumlede degil suskunluğumu huzuruna göndermek…

Ben ne bülbülüm,
Ne de güle meftun bir şair,
Ben,
Gülün dikeniyle kendini yaran
Ve kanında bile “Sen” yazan bir hiç’im.

Sabır? Mi
O, zamanın bile dokunamadığı bir hâl…
Beklemek mi?
Ezelde olanı ebedde özlemek
Ve vuslat...
Sen varsan seni bulduysam mümkündür artık.

Ey Zât-ı Ahad…
Şems’in yakarışında eridim,
Hallaç’ın “Enel Hak”ında sustum.
Ben ki hiçbir şeyim,
Ama hiçliğimle bile Sende var olmak istedim

Beni Ebu Bekir’in gölgesinde kaybet,
Selman gibi aramakla tükeneyim.
İbn-i Câş gibi geceye değil,
Gecenin bile konuşamadığı sessizliğe niyaz edeyim.

Ey Her Şeyin Hiçliğiyle Perdesiz Görünen,
Bana annemin rahmine düşmeden önce verdiğin o gizli adı anımsa.
Ben de unutayım bu sureti,
Bu adı, bu sesi, bu kalbi…
Sadece Sende var olayım.

Ne cennet, ne cehennem,
Ne ödül, ne azap…
Sadece Sen… ente Yarabbi
Sadece Sen’in Zât’ın,
Sadece Sen’in Sen olman

Ben bu duayı ederken bile
Benliğimden utanırım.
Yine de fısıldarım…
Belki hiçliğimden razı olursun da,
Affettiğin o kul, o günahkar, o günah işlemekte haddi aşan kul, benim af edersin de, günahlarımdan siyrilim Ey Yar dilim de tek duam
ALLAH YÂR OLSUN ALLAH YÂR OLSUN