Zarokek bênav dijî di kolanên hermiza dayka min de.
Lal dibin yên ku biçar çavan li rûyên wî dinêrên.
Dayîka min bihêwl û bigorî rû difetlîne ezman.
Ezman çîk sayî...
Hîva tijî porên xwe diweşîne ser stêrkanda.
Stêrk her wek ku xwe roj diecibînin.
Sed mixabin ku ew ji wek rojê, çiruskên wemirîne li hember şewitandina dilê dayika min.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta