Zar Attım Yalnızlığıma Şiiri - Yaren Atalar

Zar Attım Yalnızlığıma

Zar attım yalnızlığıma bu gece…
Karanlık bir duanın ucuna
Adını bırakarak…

Bir sessizlik çöktü içime,
Ne yıldızlar konuştu bu gece,
Ne de gecenin kendisi beni anladı.

Adımlarımı kalbime bastım,
İçimde sen…
Dışımda hiçlik.

Sen bir vuslatın eşiğinde
Ebedi bekleyişe benzeyen susuşsun.
Bir adım atsan yıkılacak bütün mesafeler,
Ama sen hep geride duran bir ihtimalsin.

Geceler,
Adını anmak için biraz fazla uzun…
Ve ben,
Sana susmak için fazla doluyum.

Ey gözlerinde kaybolduğum Adam
Ey sesiyle içime çöken gurbet…
Sen,
Gelmeyişinle bile en çok kalan oldun bende.

Bilsen…
Nasıl dua eder gibi sever insan bazen.
İçinden adını geçirir her secde arasında,
Ama kimselere söyleyemez seni.
Çünkü sevmek,
Bazı yüreklerde yasak gibi ağır durur.

Zar attım…
Kimi zaman düşlere, kimi zaman dizlerime.
Kimi zaman bir fotoğrafa
Dakikalarca bakıp
Ağlamadan susmaya çalıştım.

Sen kumar gibiydin, evet…
Kazansam haramdın,
Kaybetsem…
Beni unutan bir gözde izdin sadece.

Ama yine de;
Her kaybedişimde bir ömür kazandım.
Çünkü seninle yaşanmasa da,
Senin için yaşanan her an
Aşkın kendisiydi zaten.

Ben seni…
Bir ömür hiç olmamış gibi sevdim.
Ve hiçbir zaman olacakmış gibi umut ettim.
İşte bu yüzden
Hiç bitmeyen bir sızı gibi
İçimde kaldın.