Pür telaş yaşadım, sanki çok acelem varmış gibi...
Her şeyde olmaya çabaladım,
Sanki ben olmayınca bir şeyler eksik kalacakmış gibi...
Ân oldu zamanla yarıştım
Geçme ihtimalim varmış gibi...
Yanılttıkça insanlar
Hep bir şans daha tanıdım, bazen abarttım
Üç beş sayısını sayamadım...
Meğer her şey değişir de, bir tek insanlar değişmezmiş....
Ve ben en çok kendimde yanılıp,
Kendime mahçup kaldım.
Ne zamana yetişebildim,
Ne yanında olduklarımı gün geldi yanımda bulabildim....
Meğer yorulmayı ben yaşamak sanmışım.
Meğer daha dün gibi aklımda olan çocukluğum, çok geride kalmış...
Dağ gibi bir ömrü bilmeden yerle bir etmenin
Şimdi kâh şaşkınlığını yaşıyorum
Kâh özlemini...
Kayıt Tarihi : 15.2.2020 12:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!