Zamanın Teninde Bir Gölgeydim

Bir bakışınla susar bütün şehir,
Kırılır aynalar, suya düşer gece.
Adın, içime işleyen bir sır gibi —
Her harfiyle yeniden başlar tufan.

Sessizliğini giyinmiş bir dağ gibi durursun,
Sözlerin yoktur ama her şey seni anlatır.
Geceden ödünç alınmış nefesinle
Işığa dokunur, karanlığı yararsın.

Ay, saçlarından süzülen bir dua,
Zaman, elinde eriyen bir mum gibi.
Bir çiçek büyür, ismini bilmeden
Karanlıkta, sadece seni düşünerek.

Ben, sabah olmadan yola çıkan bir rüya,
Sensiz uyanmaktan korkan bir şiir.
Kalbim – sana yazılmış ama
Hiç okunmamış bir mektup gibi titrek.

Gözlerin değince içime,
Bütün suskunluklar konuşur yeniden.
Ve dünya, sırf sen varsın diye
Bir kez daha dönmeye karar verir.