Bir saat tıklar,
ama kim duyar o sesi?
Zaman akar,
ben mi içindeyim, o mu bende?
Gölge uzar taş duvar üstünde,
ben kısalırım her nefeste.
Bir varoluş — geçici bir misafir,
ışığın önünde, karanlığın ardında.
Her an, bir doğumun yankısı,
her susuş, bir yokluğun izi.
Varlık, zamana tutunur,
ama zaman, kendine bile dokunamaz.
Bir ad bırakmak ister insan,
ama rüzgâr siler her harfi.
Belki de var olmak,
unutulmayı kabullenmektir.
Ey zaman,
senin içinde yaşarım ama
senin dışında anlarım kendimi.
Çünkü varlık,
ancak kaybolunca görünür.
Sinan Bayram
Sinan BayramKayıt Tarihi : 28.11.2025 00:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!