Zamanın kırıldığı yerde Şiiri - Recai Şen

Beni ilk gördüğünde, yıldızlar geri çekildi,
Evren bir an durdu, sanki zamanı sen seçtin.
Ben aklımı giyinmişken mantığın zırhına,
Sen bir gülüşle evrensel sabitleri ezip geçtin.

Sen, teorilerin bile anlam yükleyemediği o bilinmezsin.
Yani hem bir matematik problemisin…
Hem de çözülünce ağlatan bir şiir.
Bir bakışınla Einstein’ı çelişkiye düşürürsün,
Çünkü seninle aşk bile fiziğe başkaldırır.

Sana olan tutkum, kütleçekimi gibi:
Ne kadar uzağa gitsem, hep sana dönüyorum.
Ve bil ki, sen benim Schrödinger kedimsin:
Yanımda mısın, değilsin…
Ama ben sen varsın diye yaşıyorum.

Ellerin, hiçliğin içinden gelen bir çağrı gibi.
Dokunduğunda;
Geçmiş, gelecek ve şimdi
Tek bir “an”da birleşiyor.

Sana aşık olmak,
Bir kara deliğe gönüllü düşmek gibi—
Kaçınılmaz, ezici ama büyüleyici.
Ve en güzeli ne biliyor musun?
Ben bile bile düşüyorum sana,
Çünkü aklım aşkla çelişse de…
Kalbim hep seni haklı çıkarıyor.