Zamanın İtleri Şiiri - Uğur Nazlım

Bir dertten diğerine
Koşarak giderken ben.
Tuz bastım ciğerime
Sabahları erkenden.
.
.
Köpek sürüsü, salyası kuduz,
İnsan suretinde gelip yanıma
Sırıtır durur bir sürü uyuz,
Dokunuyor çoktandır kanıma.
.
.
El öpen,ayak öpen,serseri!
Sen nesin ki,bana dur diyesin,
Yaladığın,çalışanın alın teri,
Havlayarak anca gidersin.
.
.
Zamanın itleri,pekte sadık.
Kemik aşkına miyav bile dediler.
Unutuldu o aziz insanlık
Bayram eder oldu kediler.
.
.
İşte bu zamane itleri,
Sağa sola,öyle saldılar.
Bitiverince de işleri,
Sahibini ısırdılar.