Zamanın Eli 3 Şiiri - Nimet Öner

Zamanın Eli 3

Ve insan kendi gölgesine anlatır zamanı

Gömleği yoktur takvimin
yırtılmış kenarlarında bir çocuğun gözyaşı izleri
ve yaşanmamış bir baba sıcağı
O, bir zamanlar
birinin bekle beni dediği adamdı
ama o bekleyiş
bir masalın unutulmuş virgülünde kaldı

Kum taneleri savrulurken avuçlarından
bir kuş kanat çırpar uzaklarda
o kuş
belki gençliğidir
belki de hiç doğmamış bir şiirin
ilk mısrası

Zaman onun için bir düş değil artık
bir hesap da değil
sadece bir geçit
bir derinlik
Ve her düşen kum tanesiyle
bir dua bırakır ardında
adı bilmediği bir Tanrı’ya
Beni geçtiğim yerlerle anımsa

O eller
bir ömrü yıkamış
bir yudum suya hasret kalmış eller
Bir mezar taşını okşar gibi tutar zamanı
saygıyla korkuyla
ve sonsuz bir kabullenişle

Artık hiçbir şey için acele etmez
çünkü bilir
Zaman geçmez
sadece iz bırakır
bir mühür vurdu zamana
Kutsal bir susuş gibi
Bir dize daha ekledi şiire
bir sır daha bıraktı yüreğinin ceplerine
İşte o zaman bütün suskunluklar secdeye varır kelimelerle
Ve zaman tam o noktada
içimize konuşur
Ben zamanı tuttum avuçlarımda
En çok kendimden düştüm
bir ömrün aynasına bakmış olduk birlikte

Azra Nimet Öner