Ömür, derin bir kuyudan gelen ses gibi,
nefesi kokuşmuş zamanlara tutulduk.
Kendimiz bile unuttuk adımızı,
kelimeler anlamsız düşüyor dudaklarımızdan.
Bir hatıranın ardında kalmış eski bir şarkıyız,
nağmesi yarım, sözü eksik.
Kimin söylediğini kimse bilmiyor,
yalnız yankısı kalmış bedenimizde.
Zamanın elleri vicdansız,
bizi merhamet etmeden geçiyor.
Her gün biraz daha soyuluyor içimiz,
her an biraz daha pas tutuyor ruhumuz.
Bir çatlak var gecenin kalbinde,
oradan sızıyor hatıralar.
Ne içindeyiz dünyanın,
ne de tamamen dışında.
Belki de var olmak,
hiçliğe düşen bir ses olmaktır,
susuldukça derinleşen,
konuştukça eksilen bir yankı gibi.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 21.10.2025 07:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!