Zamandan Münezzeh Şiiri - Nedim Saatcioğlu

Kaç güneş yangınında kavruldu bu bedenim
Kızgın çöl kumlarında feryadıma amandın
Karanlığın koynunda kaç kadeh sarhoş oldu
Sen zamandan münezzeh inandığım yalandın

Kaç gece yüreğimde taze tomurcuk bitti
Kaç gece kaç zelzele hepsini ziyan etti
Kor oldu gözyaşlarım buzulları eritti
Sen zamandan münezzeh inandığım yalandın

Yaşım kaç oldu bilmem sanki bin yaşındayım
Nefesi ertelemiş hayatın başındayım
Öylesine yorgunum öyle bir başımayım
Sen zamandan münezzeh inandığım yalandın

Kerbela çöllerinde susuz kaldım kavruldum
Musa’nın denizinde bir sal gibi savruldum
Mecnuna gıpta edip gözlerine vuruldum
Sen zamandan münezzeh inandığım yalandın

Hüzünler yüreğimi çalarken taştan taşa
Hasret hançeriyle bölündüm baştan başa
Bir zalimin elinde ulaştım ben bu yaşa
Sen zamandan münezzeh inandığım yalandın

Ağladığım çok oldu damla damla yıkandım
Körpecikti yüreğim her yalana inandım
Ben bu hayatta en çok bakışına aldandım
Sen zamandan münezzeh inandığım yalandın