Zamana Aktık Şiiri - Tuba Gürdere

Düşüncemi bir su tanesine bıraktığımda,
akıp giden düşüncelerimin bambaşka bir akımda an bildim zamanı.
Var olmaktan çok varabilmek için meçhullere.
Bir nehir telaşında hiç gibi bir o kadar yaşam olana dek.
Kimi zaman en belirgin an'a düştü düşüncelerim.
Tek bir kar tanesi nasıl oluşuyorsa çözümsüz buzullara,
içten içe dar kalıplar halinde çözümlendim.
An yarattım kızgın öfkemi, anlayışımın serinliğinde.
Yağmurlar güneş ışığında durgunlaştı, ışıksız kaldığında tüm düşünceler.
Bir an düşünce bulanıksa da, bir an dirilen candı bir bakışta.
Gözgöze gelişimizde ki kanat çırpışında,
ne o su bulabildi okyanusta nede ben ağlayabildim.
Zamanda düşünceye bir andık, zamana aktık.