Zaman rüzgar ise sevda lâl midir?

Yanılıyorsun güzel söz,
Derin söz,
Sandığın O değilim!.

Zaman bir ilizyon bende.
Kaçar dururum,
Bilgiç-bilgiç her minik salisesinde.
Duvarımda yoktur, ne de bileğimde simgesi.

Rüzgarlarıma gelince...
Salınırken O,
Kuru kış ağaçlarımın arasından,
Asice dolanıp duranlardır onlar sinsice.

Simgeler sinsileştiğinde,
Düşürmedi mi mânâdan anlamı O,
Her defasında fikirlerimi gere gere.

Sevdalarım kanattılar.
Kan gördükçe O,
Ölü kalp dile geldi sefaletinden,
Dalağıma başka söz, sana başka söz sel ile...

Lâl olmuş sanırlar beni!
Oysa suskun O,
Emirleriyle asla yaşayamadım ki ben,
Var elbet gönlümün de bir diyeceği şevk ile.

Yalanlar şevke geldiğinde,
Attırmadı mı zaten son çığlığı O,
Her defasında laflarımı geğire geğire...

Zaman esiyor gör şimdi.
Süpürürken O,
Canına yandığım meltemi gençliğimi,
Sevda üflüyor Sûr’a almış nefesi bi çare...

Yanıldın işte O fikir,
Zamansın.
Verdin elime kalemi!
Ben neylesin...

Gulê