Geri dönemem artık.
Gözlerimi kan dolduran öfkem ve ciğerlerime dolan havayı ateşe çeviren hasretinden çok uzaktayım.
İstesem de gidemeyeceğim, çok duygu birikti yüreğimde.
Anmak, anmak en güzel günleri, geceleri...
Sevmek geri verilmez bize.
Biliyorum, sen de geriye dönemezsin, sen de ağlayamazsın.
Onca geçen zamanı ceplerine dolduramazsın.
Boğazında düğümlerle, buğulu gözlerle yürüyemezsin.
Kalbindeki acıyı ne bırakabilirsin ne taşıyabilirsin.
Gözlerim başka renkte bakıyor artık.
Bir başka insana dönüştüm.
Acımı içimde erittim, yalnızlaştım, çirkinleştim.
Sonsuzluğa yazılan kader benim gerçekliğim olamadı.
Geçmişin tozunu aldım bugün.
Üzerinden uçtum her çizginin.
Ellerim bağlıyken aramaya çalıştım yüzünü.
Zaman geçmişin olmuşken ilk kez özgürdüm.
Hakikat için öldüm, yeni hisler doğurdum içimde.
Ölümün üzerinden uçtum ben bugün.
Her bir çizgisini ezberlediğim yüzünü unuttum.
Kayıt Tarihi : 18.6.2025 23:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sana hiçbir şey söyleyemedim. Çünkü bazı şeyler söylenince hafiflemiyor, aksine daha da batıyor içe. Benim için hiçbir şey mümkün değildi artık. Ne senin geri dönmen, ne benim aynı kalbimle beklemem. Yazdım, çünkü susmak boğuyordu. Sana değil, kendime yazdım belki de. Taşımaktan yoruldum seni içimde. Ve seninle birlikte kendimden de bir şeyleri bıraktım geride. Unutmak istemedim seni, içimden geçerken sana çarpmaktan yoruldum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!