Zaman Geçiyor Şiiri - Hamza Mamaş

Zaman akıp gidiyor ey yar.
Kaç gün geçti sensiz yılları tamamlayacak.
Unutmak mı...
Asla.
Seni ne çok sevdiğimi ölüm bile anlayacak.

Yaş gelmiş elliye, sevdaya ne kaldı.
Yarısını çoktan geçtik vedaya ne kaldı.
Gönül yarama deva sadece ölüm kaldı.
Hayalini aklımdan ölümde ayırmayacak.

Kalbimin kapısına kilitleri vurmuştum.
Cennet vari bir iklimi hayalen uydurmuştum.
Hayatın sınavından hem nasıl yorulmuştum.
Boş bulunup kandığıma melekler inanmayacak.

Tamamlanmış ömrüme ateşi yakıp gittin.
Cennet gibi dünyamı başıma yıkıp gittin.
Hem annemdin kuzunu kime bırakıp gittin.
Sebepsiz ayrılığa dostlar inanmayacak.

Saymam ne kadar oldu, sen bırakıp gideli.
Canımda ağrını sen bırakıp gideli.
Küllenmiş yüreğimi sen yakıp gideli.
Yaşarken öldüğüme kimseler inanmayacak.

Bu büyük sevda da kerameti senden bilme.
Bırak yansın yüreğim bir kaşık suyun verme.
Bu yangın yaksın beni ne olur sen söndürme.
Yok olup gittiğime aşıklar inanmayacak.

Öfkem, kinim kendime bir değersizi sevdim.
Ruhu rüşte ermemiş bir dengesizi sevdim.
Ha bu yalan dünyada canlı cehenneme girdim.
Ayak üstü öldüğüme Azrail inanmayacak.