Zaman Akarken Şiiri - Said Toprak

AB-I HAYAT AKARKEN

Bir yaprak daha düştü ömür günlerim akarken
Vazife ifa edemedik ki dünya meşgalelerinden
Yarın için ağlamaya değmez rızk endişesinden
Tek ümidim var o da engin rahmet denizinden

Çamur içerisinde çocuklar gibi evcilik oynama
Yahya(a.s) ’ı tanı da his ve heveslerine aldanma
Tökezleyip düşsen bile yularını verme isteyene
Fısk ve sefahat içerisinde Rabbini küstürme de

O Nasuh gibi çok olaylar başından geçmese de
Kent defa söz verip o sözünden dönsen yine de
A akıl sahibi er kişi göster meziyetlerini bize de
Bir neden arıyor Mevla bizleri affetmek için de

Burada her nimete karşılık insanı bir gam bulur
Uyuma kalk hayat akıyor haydi gönlünü doldur
Rahmet hazineleri gerçekten bir bilsen ne boldur
Sırat’il Müstakim yürümek için ne güzel yoldur

Günah ağlamak için yaşanır herkes bilmese de
Kana karışmış, günah tohumu kalbe atan asiyle
Keşke her kul da yalnız yaşamak için yeyip içse
Senin imtihan sırrının bir hikmeti olsa gerek işte

Hayat hep peşinde koşulmaya değer mi a sence
Cana ölü toprağı serpme ab-ı hayat gökten inse
Niyetle birlikte çalıştığının karşılığı vardır kula
Şu can gözün var ya maverayı koklayarak bula

Ölümümse ibretli bir düğün olur gül bahçesinde
Söz dinlemeyenin neyi kalır bilmem o an elinde
Kiralık vermedim ya aklımı esen a seher yeline
Kitabım da suizan ve şüpheye yer yoktur diyene

İstemem adım sanım alsın yürüsün şu dünyada
Göçmen kuş elbet döner ısınmak için yuvasına
Ben hiç güvercini nefsim için sevmedim aslında
Anlamadım ki ne buldum yay gibi hilal kaşında

SAİD TOPRAK