Zaman Şiiri - İsmail Tatar

Saatler, günler, aylar ve yıllar
Akıp gidiyorken gözlerimin önünden,
Ölüme koşarken bütün canlılar,
Hiç aklımdan çıkmıyor, hiç bitmeyecek sandığım yıllar.

Zamanı durdurmak ne mümkün
İp olsak atsak bir kör düğüm
Akıp giderken zaman an ve an gün ve gün,
Sonunda bir avuç toprak ve beyaz bir gömlek, tek gördüğüm.

Sayılı günlerimiz bitti,
Sayısız günlerimiz geldi,
Anladım, şimdi hasat mevsimi
Ne ektiyse insan onu biçecek şimdi…