Birer birer dökülen yaprak mıdır zaman işleyen?
Yoksa yanakları ıslatan inci tanesi mi?
Karanlığın içinde bir ışık hüzmesidir; zaman,
Mavi göklere açılan bir çift el gibi.
Ağır gelir hasret kokan anılara yolculuk,
Farksız olmak isteyen de döker bir gün içini,
Sürülmüş tarlalarda açmayı bekleyen tohumun,
Vardır elbet verilmiş sözleri, insan gibi...
Kayıt Tarihi : 16.9.2021 12:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!