Kula kul olmam, alnım aktır benim,
Haramın sofrası yoksun kalsın derim.
Gönül incitmedim, nefsimi ezdim,
Zengine, beye minnet etmem, eğilmem.
Yırtık hırkamla çıktım meydanlara,
Sözüm Hakk’a, aşkım yâre arar dağlarda.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta