28.08.1999 - İstanbul/Beyoğlu
Zalim dünya, umut çalmış, adalet beklerken,
Kalpler yanmış, sevgi yitmiş, sözler birer birer sönerken.
Yaralı gönlüm sessizce haykırıyor,
İnsanlık nerede kaldı diye feryat ediyor.
Bir avuç umutla tutunmak isterken,
Yok olup giden rüyalara ağlıyor insanlar.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta